Αν και οι περισσότεροι ασθενείς παραμένουν στη χώρα τους όταν χρειάζονται υγειονομική περίθαλψη, ορισμένες φορές η περίθαλψη που παρέχεται στο εξωτερικό είναι καταλληλότερη. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, σε περίπτωση που απαιτείται άκρως εξειδικευμένη περίθαλψη, ή όταν σε μια παραμεθόρια περιοχή το πλησιέστερο κατάλληλο κέντρο υγείας βρίσκεται σε γειτονική χώρα.
Οι κανόνες που διέπουν σήμερα την παροχή διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης και την επιστροφή των σχετικών εξόδων δεν είναι πάντα απόλυτα σαφείς ή και κατανοητοί. Για τον λόγο αυτό, η Επιτροπή πρότεινε νέα νομοθεσία που καθορίζει με σαφήνεια τις δυνατότητες υγειονομικής περίθαλψης σε μια άλλη χώρα της ΕΕ. Η πρόταση αυτή καθιστά επίσης σαφές ποιος είναι υπεύθυνος για την ποιότητα και την ασφάλεια της παρεχόμενης περίθαλψης σε διασυνοριακό επίπεδο. Τέλος, ενισχύει τη συνεργασία σε διάφορους τομείς, όπως π.χ. στον τομέα των δικτύων κέντρων αναφοράς για την παροχή εξειδικευμένης περίθαλψης.
Χάρη στην πρόταση αυτή, οι ασθενείς θα μπορούν να λαμβάνουν την κατάλληλη υγειονομική περίθαλψη, οι δε χώρες μέλη θα μπορούν να εγγυηθούν την προσβασιμότητα, την ποιότητα και την οικονομική βιωσιμότητα των υγειονομικών τους συστημάτων, καθώς και την ικανοποιητική αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας των πολιτών τους.
Η οδηγία για τη "Διασυνοριακή Περίθαλψη" ίσως αλλάξει κάποια πράγματα. Εισηγήτρια του ΕΚ για το θέμα, είναι η Γαλλίδα ευρωβουλευτή του ΕΛΚ, Françoise Grossetête, η οποία και σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (βλ. πηγή) αναφέρει πολύ σημαντικά στοιχεία.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει ήδη κατ' επανάληψιν υπερασπισθεί τα δικαιώματα των ασθενών σε ότι αφορά τη μετακίνησή τους εντός της ΕΕ και το Κοινοβούλιο έχει τώρα σα στόχο να διευκολύνει και να ρυθμίσει τις μετακινήσεις αυτές, με την Grossetête να σημειώνει ότι "είναι η πρώτη σχετική οδηγία και πρέπει να ξεπεράσουμε την αντίσταση των κρατών μελών".
Ποια είναι ακριβώς η κατάσταση σήμερα;
Σήμερα, αν ένας πολίτης θελήσει να νοσηλευθεί σε άλλο κράτος μέλος, δεν γνωρίζει ούτε αν θα καλυφθεί ασφαλιστικά ούτε πώς θα μπορέσει να το πετύχει. Πρέπει με άλλα λόγια να αναλάβει το κόστος χωρίς να γνωρίζει αν θα καλυφθεί από το ταμείο του και τέτοιου είδους προβλήματα έχουν φθάσει μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το ΕΚ έχει πια αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να αντιμετωπισθεί νομοθετικά το πρόβλημα.
Στόχος της οδηγίας είναι να επιτρέψει την "κινητικότητα" των ασθενών, όπως την έχουμε ήδη εξασφαλίσει σε επίπεδο ΕΕ για τους εργαζόμενους και τους φοιτητές. Πρόκειται για θεμελιώδες δικαίωμα του Ευρωπαίου πολίτη. Όμως δεν προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε τον ιατρικό τουρισμό, απλά να παράσχουμε περισσότερες επιλογές δημόσιας περίθαλψης, κάτι που είναι σημαντικό και ιδιαίτερα χρήσιμο για παραμεθόριες περιοχές.
Τι θα αλλάξει λοιπόν αν εγκριθεί η οδηγία;
Οι ασθενείς θα έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν το που θα νοσηλευθούν, τη δυνατότητα να έχουν την καλύτερη δυνατή περίθαλψη. Θα υπάρχουν εθνικά κέντρα ενημέρωσης σε κάθε χώρα που θα διευκολύνουν την ενημέρωση για τις υπηρεσίες που παρέχονται σε άλλα κράτη μέλη. Αν η μετάβαση για νοσηλεία στο εξωτερικό απαιτεί έγκριση, τότε η αποζημίωση θα καταβάλλεται απ ευθείας από το κράτος μέλος του ασθενούς σε εκείνο στο οποίο νοσηλεύθηκε.
Πολλά κράτη μέλη αντιδρούν στην πρόταση αυτή φοβούμενα "εισβολή" ασθενών και αύξηση του κόστους νοσηλείας. Υπάρχει πράγματι τέτοιος κίνδυνος;
Οι δαπάνες για νοσηλεία στο εξωτερικό δεν αποτελούν παρά πολύ μικρό μέρος των δημοσίων δαπανών για την υγεία. Επιπλέον οι ασθενείς θα μπορούν να αποζημιωθούν για νοσηλεία σε άλλο κράτος μέλος μόνο αν η συγκεκριμένη νοσηλεία καλύπτεται ασφαλιστικά στη χώρα τους και μόνο στο ύψος στο οποίο καλύπτεται στη χώρα τους. Αν για παράδειγμα οι Γερμανοί ασφαλισμένοι δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη για οδοντιατρική περίθαλψη, δεν θα καλυφθούν ασφαλιστικά αν πάνε σε Γάλλο οδοντίατρο. Σε καμία περίπτωση δεν θα είναι δυνατόν για ασθενή να αποκομίσει το παραμικρό οικονομικό όφελος από την ασφαλιστική του κάλυψη.
Η οδηγία έχει επανέλθει στο ΕΚ για συζήτηση. Που ακριβώς εστιάζονται οι διαφωνίες σας με τα κράτη μέλη;
Τρείς είναι οι μεγάλες διαφωνίες: η προκαταβολή των δαπανών, η ανάγκη προηγούμενης έγκρισης και οι σπάνιες ασθένειες.
Πιστεύουμε και αυτό είναι κάτι στο οποίο συμφωνούν όλες οι μεγάλες πολιτικές ομάδες, ότι για να αποφευχθεί κάθε διάκριση υπέρ των πλουσιότερων, το κράτος μέλος του ασθενούς θα πρέπει να καταβάλλει την όποια προκαταβολή απ' ευθείας στο νοσοκομείο στο οποίο θα νοσηλευθεί ο πολίτης του ώστε να μην υποχρεούται αυτός να καταβάλλει την προκαταβολή. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν τότε ο ασθενής θα πληρώνει την προκαταβολή αλλά θα πρέπει να αποζημιώνεται το συντομότερο δυνατό.
Σε ότι αφορά την προηγούμενη έγκριση κάθε μετάβασης ασθενούς στο εξωτερικό από τις αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας του, το ΕΚ ήταν και παραμένει αντίθετο όμως θα μπορούσαμε να δεχθούμε ως συμβιβαστική λύση να τεθούν ιδιαίτερα συγκεκριμένα, αντικειμενικά και ολιγάριθμα κριτήρια για την απόρριψη τέτοιου αιτήματος.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό σημείο είναι για εμάς να έχουν τη δυνατότητα οι Ευρωπαίοι που πάσχουν από σπάνια νοσήματα να νοσηλευθούν σε άλλο κράτος μέλος. Ο αριθμός τους ανέρχεται σε 25 εκατομμύρια και όλοι έχουν ανάγκη της καλύτερης δυνατής περίθαλψης. Το Συμβούλιο αγνόησε πλήρως αυτό το σημείο αλλά για μας είναι απαράβατος όρος.
Πιστεύετε ότι θα υπάρξει συμφωνία;
Ελπίζω ότι θα υπάρξει, προς όφελος των ασθενών.
Αναλυτικά :
Πηγή
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Ανώνυμος said... 
α) Ενδείξεις,