Αγαπητοί συνάδελφοι,
Για άλλη μια φορά η προσέλευση στην έκτακτη Γ. Σ. της 25ης του Οκτώβρη ήταν –αναμενόμενα για πολλούς – απογοητευτική. Από τα 250 μέλη της ΠΕΦΝΙ ( 100 περίπου εξ αυτών από την Αθήνα ) θέλησαν ή κατάφεραν να παρευρεθούν μετά βίας 17!
Σαν μέλος του ΔΣ του συλλόγου αναλαμβάνω το μερίδιο της ευθύνης που μου αντιστοιχεί για την μη τήρηση του καταστατικού αναφορικά με την προετοιμασία μιας έκτακτης Γ.Σ. – Βέβαια έχουμε βιώσει και τακτικές Γ.Σ., με επαρκή χρόνο προετοιμασίας και ειδοποίησης των μελών, όπου το ποσοστό προσέλευσης ήταν ίδιο και απαράλλαχτο αν όχι μικρότερο. Όμως στην παρούσα φάση συνάδελφοι η τήρηση ή όχι των διαδικασιών είναι σημαντική μεν δευτερεύουσα δε. Το πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι δεν έχουμε αντιληφθεί πως χάσαμε την γη κάτω από τα πόδια μας! Το ότι έχουμε μπει πια στην Διοικητική Υπηρεσία με όλα τα συνεπακόλουθα, το ότι ισχύει και για μας το καθεστώς της εργασιακής εφεδρείας – άσχετα με τις διαβεβαιώσεις των επιμέρους Γραμματέων ( και Φαρισαίων! ) του Υπουργείου πως δεν τίθεται τέτοιο θέμα- , το ότι προχωράει ο θεσμός των απογευματινών Φαρμακείων με όλους εμάς απόντες από τις συζητήσεις, το ότι οσονούπω καταργούνται οι εφημερίες μας (τις οποίες ακόμα δεν έχουμε πληρωθεί!), το ότι οι εγκύκλιοι καταφθάνουν εν είδη ριπών πολυβόλου (με αποκορύφωμα την τελευταία όπου μας ζητείται να ενημερώνουμε καθημερινά το παρατηρητήριο τιμών για τις νοσοκομειακές τιμές των φαρμάκων!!) και τόσα άλλα. Βέβαια πήραμε είδηση τις επιπτώσεις του μνημονίου στον μισθό μας, αλλά απ’ ότι φαίνεται αυτό από μόνο του δεν είναι ικανό να μας κινητοποιήσει μέσα στο γενικότερο κλίμα απογοήτευσης και συμβιβασμού με την μοίρα μας, που επικρατεί!
Με τα μέτρα της κυβέρνησης αναμφισβήτητα θιγόμαστε ως πολίτες μιας χώρας που έχει χάσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και η οποία από δω και στο εξής θα βρίσκεται υπό μόνιμη επιτήρηση- κατοχή, ως εργαζόμενοι – μισθωτοί με την κατακόρυφη, απότομη και αιματηρή μείωση του μισθού μας και με την σταδιακή απώλεια ακόμα και των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων μας και τέλος ως επιστημονική κοινότητα με την υποβάθμιση του ρόλου μας και το πρωτοφανές πισωγύρισμα.
Συνάδελφοι και φίλοι, πιστεύω ότι ωρίμασαν πια οι συνθήκες για έναν πιο ουσιαστικό αγώνα, ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όπου οι Νοσοκομειακοί Φαρμακοποιοί θα πρέπει ν’ αφήσουμε τα Φαρμακεία μας και να βγούμε στους δρόμους, όπως έγινε τις προηγούμενες εβδομάδες με την ΑΔΕΔΥ και την ΠΟΕΔΗΝ. Μόνο που αυτή την φορά θα πρέπει να το κάνουμε ως κλάδος. Όταν ο σύλλογος μας καλέσει να απεργήσουμε, να μπλοκάρουμε την ομαλή λειτουργία του Φαρμακείου, να αποχωρήσουμε από τις επιτροπές στις οποίες συμμετέχουμε, να μην στέλνουμε στοιχεία, να μην συμμετέχουμε στην περιβόητη φαρμακοοικονομία, να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτούς που μας εμπαίζουν, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!! Πρέπει όλοι να συμμετέχουμε.
Συνάδελφοι ναι είμαστε λίγοι. Μα αν ενωθούμε όλοι σαν μια γροθιά, κάτω από την ομπρέλα του συλλόγου, η δύναμη μας θα πολλαπλασιαστεί! Οφείλουμε να παλέψουμε για την επιβίωση μας και για την αξιοπρέπεια μας. Οφείλουμε ν’ αγωνιστούμε για το παρόν αλλά και για τις επόμενες γενιές των συναδέλφων στις οποίες μπορεί ν΄ ανήκουν και τα παιδιά μας. Πρέπει να δράσουμε και μάλιστα ΑΜΕΣΑ. Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Ο χρόνος μετρά αντίστροφα. Ας συμμετέχουμε συλλογικά στις αποφάσεις των οργάνων που μας εκπροσωπούν. Και ας μην ξεχνάμε το σύνθημα των παιδικών μας χρόνων : ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ (ο σύλλογος) ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Ευχαριστώ
Βασιλική Αγγελοπούλου
Διευθύντρια Φαρμακείου
ΓΝΑ «ΠΟΛΥΚΛΙΝΙΚΗ»
Πηγή
Κείμενο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από: Βασιλική Αγγελοπούλου, Διευθύντρια Φαρμακείου ΓΝΑ «ΠΟΛΥΚΛΙΝΙΚΗ»
