Στην ιστοσελίδα της EAHP -European Association of Hospital Pharmacists- http://www.eahp.eu/ έχει αναρτηθεί το νέο τεύχος του περιοδικού EJHP-Practice. Το τεύχος έχει αφιέρωμα στη Νοσοκομειακή Φαρμακευτική στη Γερμανία (Country focus) και μεταξύ άλλων έχει και ένα άρθρο των γερμανών συναδέλφων με τίτλο:
GERMANY TAKEN TO COURT: A JUDGEMENT AGAINST DRUG PROCUREMENT PRACTICESYear: 2007; Nr: 4; Category: Country focus; Page: 39 -40;
Author: Steffen Amann, PhD; Torsten Hoppe-Tichy, PhD;
Επειδή θεωρούμε το άρθρο αυτό εξαιρετικά σημαντικό διότι δείχνει το τι πρόκειται να συμβεί στη Νοσοκομειακή Φαρμακευτική στην Ευρώπη, το μεταφράσαμε στα ελληνικά και, μετά από γραπτή άδεια που πήραμε από την Εκδότρια του περιοδικού Κα Lasia Tang για αναδημοσίευση, το παρουσιάζουμε στη nosfar.
Η Γερμανία παραπέμπεται στο δικαστήριο: μια δικαστική κρίση ενάντια στις πρακτικές προμήθειας φαρμάκων
Το σύστημα Νοσοκομειακών Φαρμακείων στη Γερμανία είναι κάπως διαφορετικό από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Υπάρχουν περισσότερα από 2.000 νοσοκομεία στη Γερμανία, αλλά μόνο περίπου 450 Νοσοκομειακά Φαρμακεία χορηγούν τα φάρμακα και παρέχουν τις γενικές φαρμακευτικές υπηρεσίες για πάνω από 70% των νοσοκομείων. Περίπου 300 ιδιωτικά φαρμακεία παραδίδουν τα φάρμακα στο υπόλοιπο 30% κυρίως μικρότερων νοσοκομείων (δείτε τον πίνακα 1).
Αντίθετα από πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ανεξάρτητα από τον αριθμό κρεβατιών ή το επίπεδο παροχής φροντίδας, η Γερμανία δεν έχει κανέναν κανονισμό που να απαιτεί από ένα νοσοκομείο να διατηρεί το φαρμακείο του.
Η ιδιοκτησία των γερμανικών νοσοκομείων ποικίλλει ευρέως. Ένα νοσοκομείο μπορεί να ανήκει σε:
- ένα από 16 ομοσπονδιακά κράτη της Γερμανίας, το οποίο συμβαίνει για σχεδόν όλα τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία [1]
- πόλεις ή περιοχές, το οποίο συμβαίνει για τα περισσότερα δημόσια νοσοκομεία
- εκκλησίες ή φιλανθρωπικές οργανώσεις
- ιδιωτικές επιχειρήσεις (και άλλοι ιδιωτικοί φορείς που συνήθως έχουν μια αλυσίδα νοσοκομείων όπως οι κλινικές Rhoen, Asklepios, Helios)
- ένας μεγάλος αριθμός μικρών νοσοκομείων λειτουργεί από τους παθολόγους και τους ιδιωτικούς επενδυτές, κ.λπ...).
Εάν ένα νοσοκομείο δεν λειτουργεί το φαρμακείο του, μπορεί να υπογράψει μια σύμβαση για να αγοραστούν τα φάρμακα και οι ιατρικές συσκευές από ένα άλλο φαρμακείο νοσοκομείου ή από ένα λιανικό φαρμακείο. Η σύμβαση εγκρίνεται από μια κρατική αρχή σύμφωνα με τις συγκεκριμένες νομικές απαιτήσεις σχετικά με τα ποιοτικά κριτήρια:
1. ο επαρκής φαρμακευτικός ανεφοδιασμός να είναι εγγυημένος (ειδικότερα, τα φαρμακεία πρέπει να συμμορφωθούν με τους εθνικούς κανονισμούς με σεβασμό σε ικανοποιητικές εγκαταστάσεις και το προσωπικό)
2. το φαρμακείο να παραδίδει τα φάρμακα άμεσα στο νοσοκομείο
3. το φαρμακείο να καθιστά άμεσα διαθέσιμα τα φάρμακα που απαιτούνται για την επείγουσα ιατρική περίθαλψη
4. ο φαρμακοποιός πρέπει να είναι αμέσως διαθέσιμος για τις προσωπικές διαβουλεύσεις με το προσωπικό των νοσοκομείων εάν είναι απαραίτητο
5. το συμβαλόμενο φαρμακείο να εγγυάται τις κανονικές διαβουλεύσεις με το προσωπικό των νοσοκομείων σχετικά με την κατάλληλη και οικονομική χρήση φαρμάκων
6. ο προϊστάμενος φαρμακοποιός ή ένας προκαθορισμένος αρμόδιος φαρμακοποιός να είναι μέλος του φαρμακείου του νοσοκομείου και της επιτροπής θεραπευτικής (p&t).
Πίνακας 1.
1490 (70%) των νοσοκομείων της Γερμανίας λαμβάνουν υπηρεσίες διανομής φαρμάκων και φαρμακευτικές υπηρεσίες από ένα νοσοκομειακό φαρμακείο
Επιπλέον στη Γερμανία υπάρχει μια ιδιαίτερη και χωριστή αγορά για τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στα νοσοκομεία. Ενώ τα "κανονικά" λιανικά φαρμακεία πρέπει να αγοράσουν τα φάρμακα σύμφωνα με μια σταθερή τιμή που τίθεται από το νόμο για τον κανονισμό των τιμών φαρμάκων, τα λιανικά φαρμακεία που έχουν μια σύμβαση για να παραδώσουν τα φάρμακα σε ένα νοσοκομείο μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακα από τις φαρμακοβιομηχανίες σε μια χωριστά διαπραγματευτική τιμή. Επομένως, αυτά τα λιανικά φαρμακεία αγοράζουν το ίδιο φάρμακο σε δύο διαφορετικές τιμές. Οι ευκαιρίες για κέρδη είναι προφανείς, και υπάρχουν πολλά στοιχεία μιας τεράστιας δευτεροβάθμιας αγοράς: τα λιανικά φαρμακεία πωλούν τα χαμηλής τιμής φάρμακα που προμηθεύονται για τα νοσοκομεία στους χονδρεμπόρους ή άλλα φαρμακεία. Αυτές οι παράνομες διαπραγματεύσεις αναφέρονται σπάνια αλλά δίνουν στα λιανικά φαρμακεία ένα οικονομικό πλεονέκτημα, που οδηγεί, παραδείγματος χάριν, στις προσφορές στα νοσοκομεία να παραδίδονται οι φαρμακευτικές υπηρεσίες με καμία δαπάνη.
Έως το 2005, οι γερμανικοί νόμοι φαρμακείων επέτρεψαν τις συμβάσεις παράδοσης φαρμάκων μόνο μεταξύ των φαρμακείων και των νοσοκομείων που ευρίσκονταν στην ίδια περιοχή ή σε γειτονικές περιοχές, προκειμένου να εξασφαλιστεί όταν χρειάζεται κατάλληλη φαρμακευτική φροντίδα (διαπροσωπική συμβουλευτική, κλπ...) και όταν χρειάζονται επειγόντως τα φάρμακα να φτάνουν στα νοσοκομεία κατά τρόπο έγκαιρο. Αλλά αυτό το σύστημα δημιούργησε διαφορετικά κριτήρια ανάλογα με το μέγεθος και την υποδομή των περιοχών. Συνεπεία αυτής της τοπικής απαίτησης για παράδοση των φαρμάκων, μια αλυσίδα νοσοκομείων με διάφορα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα ισχυρίστηκε οτι είχε οικονομικό μειονέκτημα επειδή ήταν αδύνατο να λειτουργεί ένα φαρμακείο νοσοκομείου με μια ενιαία σύμβαση για όλα τα νοσοκομεία τους. Έπρεπε να συμβληθούν με διάφορα τοπικά λιανικά φαρμακεία, το οποίο ήταν δαπανηρότερο. Το 2002, δύο γερμανικές αλυσίδες νοσοκομείων (Curanum και Damp) προσέφυγαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκθέτοντας τις ανησυχίες τους περί αθέμιτων πρακτικών.
Το 2005, η Γερμανία τροποποίησε το γερμανικό νόμο περί φαρμακείων, που επιτρέπει σε οποιοδήποτε φαρμακείο στη Γερμανία ή την Ευρώπη να παραδώσει τα φάρμακα σε ένα γερμανικό νοσοκομείο σύμφωνα με τους ποιοτικούς όρους της προαναφερθείσας σύμβασης. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία αποφάσισε τον Οκτώβριο του 2006 να πάει τη Γερμανία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η προσφυγή στο δικαστήριο ενάντια στο γερμανικό νόμο περί φαρμακείων άρχισε στις αρχές του τρέχοντος έτους. Σε αντίθεση με την Γερμανική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και τη Γερμανική Ένωση των Φαρμακοποιών Νοσοκομείων (ADKA), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν δέχεται ότι ο ανεφοδιασμός των φαρμάκων και η σχετική φαρμακευτική φροντίδα πρέπει να παρασχεθούν από το ίδιο φαρμακείο.
Ποιές θα μπορούσαν να είναι οι συνέπειες αυτής της δίκης; Εάν οι κανονισμοί για την ελευθεροποίηση των συναλλαγών στην Ευρώπη θα κριθούν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ως σημαντικότεροι από την ασφάλεια των ασθενών και την ποιότητα της φαρμακευτικής φροντίδας, οι συνέπειες θα γίνουν αισθητές σε όλη την Ευρώπη. Και άλλοι εθνικοί κανονισμοί θα είναι αμφισβητήσιμοι, και το μέλλον του Νοσοκομειακού Φαρμακείου στην Ευρώπη θα διατρέξει τον κίνδυνο.
Παραπομπή
1. Δύο Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία στη περιοχή Hersen συγχωνεύτηκαν το 2005 και πουλήθηκαν σε μια ιδιωτική εταιρία (Rhoen Klinikum AG)
Συγγραφείς
Steffen Amann, PhD
Apotheke des Klinikums rechts der Isar
22 Ismaninger Strasse
D-81675 Munchen, Germany
Torsten Hoppe-Tichy, PhD
Apotheke Universitatsklinikum Heidelberg
670 Im Neuenheimer Feld
D-69120 Heidelberg, Germany
torsten.hoppe-tichy@med.uni-heidelberg.de
Πηγή
Το κείμενο είναι μετάφραση από το Περιοδικό:
European Journal of Hospital Pharmacy-Practice, Year: 2007; Nr: 4; Category: Country focus; Page: 39 -40;
Authors: Steffen Amann, PhD; Torsten Hoppe-Tichy, PhD;
http://www.eahp.eu/upload/ejhp/CountryFocus39-40.pdf
Παρουσιάζεται μετά από έγγραφη έγκριση της Εκδότριας του περιοδικού κα Lasia Tang
Για την μετάφραση: Λ. Τζίμης, tzileon@chaniahospital.gr
